João debarro: یکی از محبوب ترین پرندگان در برزیل

ویژگی های نوک شاخ بشکه ای

قورباغه شاخدار بارو (Furnarius rufus) متعلق به خانواده Furnariidae است، دارای چندین ویژگی است. و توانایی هایی که آن را به یکی از شناخته شده ترین گونه های پرندگان تبدیل می کند.

João de Barro که به وفور در آمریکای جنوبی یافت می شود، اما به طور خاص در آرژانتین، برزیل، پاراگوئه و بولیوی، João de Barro دارای چندین توانایی است که فراتر از ظرفیت ساخت آن است. به عنوان مثال، آهنگ آن بلند و قوی است - گویی یک خنده - که توجه را به خاطر آواز ریتمیک و طولانی آن، عمدتا در گرم ترین و واضح ترین ساعات روز به خود جلب می کند.

اما این همه چیز نیست! ما جزئیات بیشتری در مورد ویژگی های آن جدا می کنیم. ببینید!

Barro's João – Anatomy

The Clay's João تقریباً بین 18 تا 20 سانتی متر طول و 49 گرم وزن دارد. پشت آن رنگ قرمز مایل به قهوه ای، ابروهایی با پرهای روشن تر، تضاد کوچکی با بقیه پرهای سر دارد.rufus)

بیشتر مشخص می شود: در قسمت بالایی بدن رنگ غالب زنگ زدگی است. در قسمت پایین تن به رنگ قهوه ای روشن و دم آن مایل به قرمز است. از جمله نام‌هایی که او را می‌شناسند عبارتند از:

• barreiro، joão-barreiro (Rio Grande do Sul);
• maria-barreira (Bahia);
• مبلمان، سنگ تراشی، سفالگر، هورنرو (آرژانتین)؛
• خمیردهنده سفالی.

ماده ها همچنین نام‌گذاری‌های خود را دارند که در برخی مناطق به آن‌ها می‌گویند، مانند «کفدان سفالی»، «ماری سفالی» یا «برفک».

برگ فنی – Barro john نام محبوب: João de barro یا forneiro.

نام علمی: Furnarius rufus

ترتیب: Passariformes

خانواده: Furnaridae

پراکندگی جغرافیایی: آرژانتین، برزیل، پاراگوئه و بولیوی

زیستگاه: مزارع، باغ ها، باغ ها و پارک های شهری.

زیرگونه

جان باروک دارای 5 زیرگونه است:

• Furnarius rufus rufus (Gmelin, 1788) – جنوب برزیل و اروگوئه تا آرژانتین مرکزی.
• Furnarius rufus albogularis (اسپیکس، 1824) – جنوب شرقی برزیل (گویاس، باهیا، میناس گرایس) و سائوپائولو).
• Furnarius rufus commersoni (Pelzeln) ، 1868)- برزیل غربی (ماتو گروسو) و مناطق مجاور بولیوی.
• Furnarius rufus schuhmacheri (Laubmann, 1933) - شمال بولیوی (منطقه از لاپاز و بنی تا تاریجا).
• Furnarius rufusپاراگوئه (Cherrie & Reichenberger, 1921) - پاراگوئه و شمال آرژانتین.

تغذیه

پایه غذایی بارناکل حشرات، لاروها، عنکبوت‌ها، برداشت‌کنندگان، نرم تنان و گاهی بذرها. این پرنده برای یافتن غذا برای خود و خانواده اش در زیر برگ ها، شاخه ها یا کنده های افتاده جستجو می کند. برای کسانی که در مراکز شهری زندگی می کنند، تکه های نان و بیسکویت نیز می خورند. در برخی مناطق به گونه‌هایی گفته می‌شود، مانند کفشدوزک خاکی، مریم گلی یا برفک.

از سپتامبر، زمانی که چرخه تولیدمثل گونه اتفاق می‌افتد (بارداری 14 تا 18 روز طول می‌کشد) ماده 3 تا تخم می‌گذارد. 4 عدد تخم مرغ در لانه. جوجه ها پس از جوجه کشی حدود 23 تا 26 روز تغذیه می شوند که دوره ای است تا زمانی که آنها آماده پرواز و خروج شوند.

آشیانه

که توسط نر و ماده با هم ساخته شده است، لانه سفالی به شکل مارپیچ و به نوعی رله در ساختمان ساخته شده است. یعنی پرندگان به وظایف تنظیم خاک رس و آوردن مواد تقسیم می شوند. ساخت و ساز معمولا بین 18 روز تا 1 ماه طول می کشد و وزن آن حدود 4 کیلو است

در بیشتر موارد، لانه در بالای درختان و قطب ها در مناطق روستایی ساخته می شود. در مکان‌های شهری، که محیط سبز محدود است، می‌توانید João-de-Barro را پیدا کنیدلانه اش روی طاقچه

به طور مبتکرانه، نوعی دیوار جداکننده در داخل زیستگاه ایجاد می شود که ورودی و اتاق جوجه کشی را از هم جدا می کند تا همه آنها، تخم ها و جوجه ها را از بادکش ها و دسترسی شکارچیان احتمالی محافظت کند.

برخی از اطلاعات جالب این است که Barnacle برای دو فصل متوالی از یک لانه استفاده نمی کند. آنها تمایل دارند بین دو تا سه لانه بچرخند و همچنین در هر فصل تولید مثل یک لانه جدید بسازند.

گونه‌های دیگر پرندگان، مانند قناری زمین و پرستو قهوه‌ای، معمولاً در مورد لانه‌های خالی جوآئودو بارو بحث می‌کنند. گاهی حتی سعی می کنند صاحبان خود را بیرون کنند.

اکنون در مورد این گونه بسیار ماهر، باهوش و محبوب بیشتر می دانید. بنابراین، شما قبلاً می دانید: هنگامی که در مورد یک حیوان سؤالی دارید، فقط به وبلاگ Cobasi مراجعه کنید، مطالب منحصر به فردی در مورد سگ، گربه، ماهی، پرندگان و موارد دیگر وجود دارد. دفعه بعد می بینمت!