Táboa de contidos
A esplenomegalia en cans pode ter varias causas. Esta enfermidade aumenta o tamaño do bazo do animal, e aínda que non é tan grave, é fundamental buscar inmediatamente un veterinario.
A fin de contas, o bazo é un órgano moi importante para os animais. Este órgano xoga un papel destacado no que se refire ao sistema inmunitario e só debe ser eliminado en casos extremos.
Con iso, coa axuda da veterinaria Joyce Aparecida dos Santos Lima, imos contar un pouco máis sobre a esplenomegalia en cans e cal é o tratamento para esta patoloxía.
Que é a esplenomegalia en cans?, cans?
“A esplenomegalia é un aumento do tamaño do bazo, que pode ser xeneralizado (en todo o órgano) ou localizado (nunha parte)”, explica Joyce.
O bazo é o principal responsable da filtración do sangue e do mantemento das células sanguíneas sans.
A pesar do aumento do tamaño do órgano, só se debe eliminar en casos extremos, cando non hai cura para a patoloxía.
Ver tamén: ETS en cans: todo sobre TVT e bruceloseSegundo Lima, “as causas máis frecuentes son: inflamación, infeccións virais e/ou bacterianas, distintos tipos de tumores, aumento da produción celular, hematoma, absceso, infarto e conxestión”.
Ademais, a anemia hemolítica tamén pode provocar esplenomegalia nos cans. Esta enfermidade é causada por varias condicións resultantes da eliminación dos glóbulos vermellos do sanguesangue.
Na maioría dos casos, a causa da anemia hemolítica son outras enfermidades de orixe infecciosa, como babesiose, ehrliquiose, leucemia, dirofilariose, entre outras.
A hematopoiese extramedular e a amiloidose tamén están asociadas á inicio desta enfermidade, de orixe fisiolóxica, é dicir, cando se produce durante a xestación da mascota.
Ademais de afectar aos cans, este bazo agrandado tamén pode afectar a gatos, roedores e aves, de diferentes idades e tamaños.
Cales son os síntomas da esplenomegalia?
Cando a esplenomegalia ocorre de forma discreta nos cans, pode ser asintomática. Non obstante, a manifestación clínica pode aparecer segundo a causa principal da enfermidade.
A esplenomegalia moderada en cans pode presentar signos clínicos como:
- náuseas e vómitos;
- apatía;
- diarrea;
- deshidratación;
- ictericia;
- anorexia;
- hiporexia;
- linfadenopatía;
- perda de peso;
- 6> dor abdominal;
- aumento da rexión do abdome.
Por iso é fundamental estar sempre pendente dos síntomas clínicos que manifesta o can. Ademais, mantéñase en contacto cun veterinario nos casos de enfermidades primarias que poden levar á esplenomegalia.
Esplenomegalia en cans: tratamento e diagnóstico
Dado que se trata dunha enfermidade asintomática, na maioría dos casos é necesario estar atento ante a aparición de enfermidades que podenprovocar un bazo agrandado como consecuencia.
Nestes casos, é posible que o veterinario avalie o estado clínico do animal e solicite probas clínicas e de laboratorio para confirmar a enfermidade.
Entre as principais probas destacan: hemograma completo, avaliación da medula ósea, punción ou biopsia durante a ecografía, radiografía, entre outras.
Despois da confirmación, “o tratamento varía segundo a ‘causa subxacente’ da enfermidade, por exemplo, se a ampliación se debe a neoplasia, trátase con quimioterapia ou cirurxía; se é causada por unha infección bacteriana, trátase con antibióticos”, di Lima.
En casos de infección menos graves, o tratamento é mediante o uso de antimicrobianos. Ademais, en casos raros, o animal pode necesitar unha transfusión de sangue.
Hai algunha maneira de previr esta enfermidade?
O veterinario suxire que a mellor forma de previr a aparición de esplenomegalia nos cans é prestando atención á calidade de vida do animal e benestar .
Ver tamén: Croton: comproba o fácil que é plantar e cultivar na casaNon obstante, tamén é necesario que o can dispoña de desparasitación actualizada, así como vacinas e refuerzos.
Un alimento de calidade segundo o tamaño físico tamén é moi importante para o animal. Para iso, o titor debe ofrecer unha dieta equilibrada, capaz de achegar todos os nutrientes e vitaminas necesarios para o benestar da mascota.
Ademais, oo can debe ter un seguimento veterinario esporádico. Deste xeito, sempre haberá atención para a aparición de calquera enfermidade.
Ler máis