Splenomegalie bij honden: ken de ziekte

Splenomegalie bij honden kan verschillende oorzaken hebben. Deze ziekte vergroot de omvang van de milt van het dier, en hoewel het niet zo ernstig is, is het essentieel om onmiddellijk een dierenarts te zoeken.

De milt is immers een heel belangrijk orgaan voor dieren. Dit orgaan speelt een belangrijke rol als het gaat om het immuunsysteem en mag alleen in extreme gevallen worden verwijderd.

Daarover nadenkend zullen we, met de hulp van dierenarts Joyce Aparecida dos Santos Lima, iets meer vertellen over splenomegalie bij honden en wat de behandeling voor deze pathologie is.

Wat is splenomegalie bij honden?

"Splenomegalie is een toename in de grootte van de milt, die gegeneraliseerd (in het hele orgaan) of gelokaliseerd (in slechts een deel) kan zijn," legt Joyce uit.

De milt is voornamelijk verantwoordelijk voor het filteren van bloed en het behouden van gezonde bloedcellen.

Ondanks de toename in grootte van het orgaan, mag het alleen in extreme gevallen worden verwijderd, wanneer er geen genezing voor de pathologie is.

Volgens Lima "zijn de meest voorkomende oorzaken: ontsteking, virale en/of bacteriële infecties, verschillende soorten tumoren, verhoogde productie van cellen, hematoom, abces, infarct en congestie".

Daarnaast kan hemolytische anemie ook leiden tot het verschijnen van splenomegalie bij honden. Deze ziekte wordt veroorzaakt door verschillende aandoeningen die het gevolg zijn van de verwijdering van rode bloedcellen uit de bloedbaan.

In de meeste gevallen is de oorzaak van hemolytische anemie een andere infectieziekte zoals babesiose, erliquiose, leukemie, dirofilariasis, enz.

Extramedullaire hematopoëse en amyloïdose worden ook geassocieerd met het verschijnen van deze ziekte, die een fysiologische oorsprong heeft, dat wil zeggen, wanneer het optreedt tijdens de dracht van het huisdier.

Naast honden kan deze miltvergroting ook katten, knaagdieren en vogels treffen, van verschillende leeftijden en groottes.

Wat zijn de symptomen van splenomegalie?

Wanneer de splenomegalie op een discrete manier optreedt bij honden, kan dit asymptomatisch zijn. De klinische manifestatie kan echter verschijnen afhankelijk van de primaire oorzaak van de ziekte.

Matige splenomegalie bij honden kan zich presenteren met klinische symptomen zoals:

• misselijkheid en braken;
• apathie;
• diarree;
• uitdroging;
• geelzucht;
• anorexia;
• hyporexia;
• lymfadenopathie;
• afslanken;
• buikpijn;
• toename in de buikstreek.

Het is daarom van fundamenteel belang om altijd op de hoogte te zijn van de klinische symptomen die de hond vertoont. Neem ook contact op met een dierenarts in geval van primaire ziekten die kunnen leiden tot splenomegalie.

Splenomegalie bij honden: behandeling en diagnose

Omdat het een asymptomatische ziekte is, is het in de meeste gevallen nodig om waakzaam te zijn in het geval van het verschijnen van ziekten die een toename van de milt als gevolg kunnen hebben.

In deze gevallen is het mogelijk dat de dierenarts het klinische beeld van het dier evalueert en klinische en laboratoriumtests aanvraagt om de ziekte te bevestigen.

De belangrijkste onderzoeken zijn onder andere: volledig bloedbeeld, beenmergonderzoek, punctie of biopsie tijdens ultrasonografie en röntgenonderzoek.

Na bevestiging, "de behandeling varieert volgens de 'root-cause' van de ziekte, bijvoorbeeld, als de toename het gevolg is van neoplasie, wordt deze behandeld met chemotherapie of chirurgie; als de toename het gevolg is van een bacteriële infectie, wordt deze behandeld met antibiotica", zegt Lima.

In minder ernstige gevallen wordt de infectie behandeld met antimicrobiële middelen en in zeldzame gevallen kan een bloedtransfusie nodig zijn.

Is er een manier om deze ziekte te voorkomen?

De dierenarts suggereert dat de beste manier om het ontstaan van splenomegalie bij honden te voorkomen is om aandacht te besteden aan de levenskwaliteit en het welzijn van het dier.

Het is echter ook noodzakelijk dat de hond een up-to-date vermifugatie heeft, evenals vaccinaties en boosters.

A kwaliteitsvoedsel Hiervoor moet de eigenaar een uitgebalanceerd rantsoen aanbieden dat alle voedingsstoffen en vitaminen bevat die nodig zijn voor het welzijn van het huisdier.

Daarnaast moet de puppy een sporadische veterinaire follow-up krijgen. Zo is er altijd aandacht voor het ontstaan van eventuele ziekten.