Po ilu dniach można zabrać szczeniaka od matki? Dowiedz się!

Wiedza o tym, po ilu dniach można zabrać szczenię od matki, ma fundamentalne znaczenie, aby nie zagrozić rozwojowi szczeniąt. W końcu to współistnienie jest niezwykle ważne dla dobrego samopoczucia szczeniąt. Poza tym to właśnie podczas współistnienia z matką i rodzeństwem szczenię uczy się pierwszych lekcji życia.

W tym artykule porozmawiamy o tym, jak szybko można zabrać szczeniaka od matki i jak przeprowadzić tę procedurę w najlepszy możliwy sposób. Chodź z nami!

W jakim wieku można zabrać szczeniaka od matki?

Po narodzinach szczeniąt matka odgrywa fundamentalną rolę w ich dobrym samopoczuciu i rozwoju. Lizanie, które suka daje szczeniętom, służy na przykład stymulowaniu ich układu moczowego i pokarmowego do samodzielnego funkcjonowania. W ten sposób pomaga szczenięciu samodzielnie siusiać i robić kupę.

Interakcje z matką i rodzeństwem są również ważne, aby pokazać szczenięciu, jak się zachowywać i jak wchodzić w interakcje z innymi psami. Szczenięta oddzielone od matki w przedwczesny sposób mogą czuć się niepewnie, niespokojnie i bardzo się bać, co z pewnością wpłynie na ich zachowanie w wieku dorosłym.

Według ekspertów, odpowiedź na pytanie, na ile dni można oddzielić szczenię od matki bez szkody dla obojga, brzmi: od drugiego miesiąca życia lub 60 dni życia.

Dlaczego zbyt wczesne oddzielanie szczeniąt od matek jest szkodliwe dla ich rozwoju?

Kwestie związane z rozwojem fizycznym szczeniąt są fundamentalne, ale te związane z zachowaniem nie są daleko w tyle. Rola matki w pierwszych dwóch miesiącach życia szczenięcia jest niezbędna do nauczania o granicach, autonomii, niezależności i odwadze.

Nakładając ograniczenia na hałaśliwego szczeniaka, matka pokazuje, jak ważne są relacje dominacji i uległości w relacjach z innymi psami. Zabawa z rodzeństwem pomaga szczeniakowi skalibrować siłę ugryzienia i wiedzieć, kiedy nadszedł czas, aby przestać.

Suka może odmówić szczeniakowi ssania, jeśli uważa, że jest on wystarczająco duży i silny, aby jeść stały pokarm. W ten sposób, w "pokrętny" sposób, zachęca szczeniaka do samodzielnego zdobywania pożywienia.

Jak prawidłowo odebrać szczeniaka od matki?

Pierwszym krokiem jest odczekanie okresu wskazanego przez specjalistów, czyli 60 dni życia szczenięcia. Następnie nie należy usuwać wszystkich szczeniąt od suki w tym samym czasie, ponieważ może to spowodować poważną depresję u matki i problemy fizyczne związane z produkcją mleka, takie jak na przykład zapalenie sutka.

Najlepiej, jeśli szczenięta mają już nowe rodziny, z którymi będą mieszkać po tej rozłące, można umieścić koszulkę lub inny materiał o zapachu nowego domu. W ten sposób szczenię zapozna się z nowym środowiskiem.

Równolegle należy stymulować stopniowe odstawianie szczeniąt od piersi, podając im odpowiednią dla nich mokrą lub suchą karmę. Kiedy matka zda sobie sprawę, że jej dzieci są niezależne i zdolne do samodzielnego karmienia, separacja odbędzie się naturalnie i bez traumy dla żadnego z peludos.

W jakim wieku można zabrać szczenię od matki: przypadki wczesnej separacji

Oddzielenie szczenięcia od matki i rodzeństwa przed czasem niesie ze sobą wiele zła. Pierwszym z nich jest narażenie na szwank tak zwanego psiego imprintingu, czyli sytuacji, w której poprzez skojarzenia i przykłady szczenię uczy się być psem.

Jednak w niektórych przypadkach, na przykład gdy matka umiera podczas porodu, ta separacja jest nieunikniona. Istnieją jednak sposoby, aby obejść ten brak. Głównym z nich jest poprawa ekspozycji (odpowiedniej i kontrolowanej) szczeniaka na inne zwierzęta, ludzi i sytuacje, aby dowiedział się wiele o świecie.

Kontakt z innymi szczeniętami powinien odbywać się z dużą ostrożnością. W takim przypadku należy wybierać zdrowe zwierzęta, z aktualnymi szczepieniami, a także ochroną przeciwpasożytniczą, aby uniknąć jakiegokolwiek ryzyka dla zdrowia szczenięcia.

Ekspozycja na sytuacje i ludzi powinna być również ostrożna i delikatna, ale stanowcza. W końcu należy unikać sytuacji, w których szczeniak jest traumatyzowany, a strzał się nie udaje. W razie wątpliwości zawsze porozmawiaj z weterynarzem, aby zrozumieć najlepszy sposób działania.

Mój pies nie chce już karmić swoich szczeniąt: co powinienem zrobić?

Jeśli takie zachowanie zaczyna się po 50 dniach od narodzin, wszystko wydaje się iść zgodnie z oczekiwaniami. W tym okresie szczenięta mają już zaostrzone zęby, a karmienie piersią zaczyna bardzo przeszkadzać matce.

Jeśli jednak dzieje się to przed tym okresem, może to oznaczać, że suka z jakiegoś powodu odrzuca szczenię, co należy zbadać.

W tym samym czasie należy ustalić rutynę opieki nad szczeniętami, które wciąż są całkowicie kruche i bezbronne i wymagają opieki 24 godziny na dobę.

Jeśli opiekujesz się suką i jej miotem, warto zawiązać kolorowe wstążki na szyjach szczeniąt, aby móc je rozróżnić. Ułatwi to zauważenie, że jedno lub więcej z nich nie jest odpowiednio stymulowane i karmione, i podjęcie działań tak szybko, jak to możliwe.

Fazy rozwoju szczeniąt

Według ekspertów, możliwe jest podzielenie etapów rozwoju szczeniąt na pięć etapów, od narodzin do dorosłości. Sprawdź więcej informacji!

Etap noworodkowy: od urodzenia do 13 dnia życia, zależność od matki jest całkowita i całkowita. Gdy nie jest to możliwe, konieczne jest, aby ktoś inny przejął opiekę. W przeciwnym razie przetrwanie szczenięcia jest zagrożone. Większość czasu spędza się na karmieniu i spaniu, a szczenięta potrzebują lizania matki, aby zrobić siusiu i kupę.

Faza transakcyjna: między 13 a 19 dniem życia otwierają się oczy i kanały addytywne. Przy nieco lepszej koordynacji ruchowej kocięta zaczynają eksplorować swoje otoczenie, ale nadal pozostają długo z matką.

Faza socjalizacji: występuje od 19 dnia do 12 tygodnia życia. Zęby zaczynają rosnąć, a szczenięta zaczynają gryźć siebie nawzajem i matkę. Jest to decydujący okres dla kształtowania osobowości szczenięcia, ponieważ wymiana z braćmi, z matką, z ludźmi i innymi zwierzętami w domu odbywa się intensywnie.

Ważne jest, aby zapewnić dużą różnorodność bodźców. W ten sposób pies nie uodporni się na żaden typ osoby lub zwierzęcia, stając się agresywnym.

Faza młodzieńcza: od 12 tygodnia życia do osiągnięcia dojrzałości płciowej, co może nastąpić między szóstym a ósmym miesiącem życia. Najbardziej intensywna faza nauki jest zakończona, a pies czuje się gotowy do skutecznego odkrywania świata.

Dorosłość: istnieją różnice w zależności od rasy i historii zdrowia każdego zwierzęcia. Jednak ogólnie rzecz biorąc, eksperci uważają, że pies wchodzi w dorosłość od 12 miesiąca życia. Psy osiągają pełną dojrzałość między 18 miesiącem a 2 rokiem życia.

Możesz liczyć na to, że Cobasi zaopiekuje się Twoim najlepszym przyjacielem

Niezależnie od tego, na jakim etapie życia znajduje się szczeniak, konieczne jest przeprowadzanie regularnych wizyt kontrolnych u weterynarza. W ten sposób można upewnić się, że rozwija się on prawidłowo i zdrowo.

Inwestowanie w wysokiej jakości karmę dostosowaną do wagi, wieku i etapu życia zwierzęcia, a także w ochronę przed pchłami i kleszczami oraz w rutynowe spacery i zabawy to podstawowe zobowiązania opiekuna.

Niezależnie od cech Twojego zwierzaka, możesz liczyć na to, że Cobasi zagwarantuje mu to, co najlepsze!