ससाचे दात: काळजी आणि उत्सुकता

जेव्हा आपण ससा काढतो किंवा सशाचे अॅनिमेशन पाहतो, जसे की बग्स बनी, तेव्हा या प्राण्यांना समोरचे दोनच दात असतात हे नेहमी दाखवले जाते. पण अगदीच नाही! म्हणूनच सशाच्या दातांबद्दल आणि त्यांची काळजी कशी घ्यावी याबद्दल तुम्हाला माहिती असायला हवी त्या सर्व गोष्टी आम्ही समजावून सांगणार आहोत!

सशाचे किती दात असतात?

जेवढे आपण वापरतो तितके दात असलेल्या सशांना फक्त पुढचे दात असतात या कल्पनेनुसार, त्यांना प्रत्यक्षात जास्त दात असतात.

त्यांच्याकडे कुत्र्या नसल्या तरी, प्रौढ सशाच्या दाताच्या कमानात सामान्यतः 26 ते 28 कायमचे दात असतात. ते आहेत: वरच्या प्रीमोलार्सच्या तीन जोड्या, खालच्या प्रीमोलार्सच्या दोन जोड्या; वरच्या incisors दोन जोड्या, खालच्या incisors एक जोडी; आणि वरच्या दाढांच्या तीन जोड्या आणि खालच्या दाढांच्या तीन जोड्या.

मोलार्स आणि प्रीमोलार्सचे मस्तकीमध्ये सहायक कार्य असते. समोरचे दात – इन्सिझर – मुख्यतः तंतुमय पाने आणि त्यांच्या मेनूचा भाग असलेले इतर खाद्यपदार्थ ठेवण्यासाठी आणि कापण्यासाठी देतात.

एक मनोरंजक कुतूहल म्हणजे सशांना दुधाचे दात असतात. तथापि, कायमस्वरूपी दातांची देवाणघेवाण आईच्या पोटात असतानाच होऊ शकते.

ससाच्या दातांमध्ये मॅलोक्ल्युजन म्हणजे काय?

ससाच्या सर्व मालकांना हे माहित असणे महत्त्वाचे आहे की त्यांचे कायमचे दात ससे हे एलोडॉन आहेत, म्हणजेच ते कधीही वाढणे थांबवत नाहीत.उदाहरणार्थ, इन्सिझर्स दर महिन्याला सुमारे 1 सेंटीमीटर वाढू शकतात.

जेव्हा दात हवेपेक्षा मोठे असतात, तेव्हा ते मॅलोकक्लूजन नावाची समस्या उद्भवते. यामध्ये प्राण्याने तोंड बंद करण्याचा, चघळणे आणि गिळण्यात तडजोड केल्यावर दंत कमान चुकीच्या पद्धतीने संरेखित होते. याव्यतिरिक्त, दात पाळीव प्राण्याच्या तोंडाच्या आतील बाजूस दुखापत करू शकतात, ज्यामुळे जखमा होतात.

सशाचे वजन कमी होणे, भूक न लागणे, यांसारखी लक्षणे दिसत असल्यास त्याकडे देखील लक्ष देणे आवश्यक आहे. विष्ठेतील बदल, जास्त लाळ आणि तोंडातून दुर्गंधी येणे, दात तपासण्यासाठी पशुवैद्यकाकडे नेणे ही योग्य वेळ आहे.

सशाच्या दातांची आवश्यक काळजी

या सर्व संभाव्य समस्यांमुळे, सशांच्या आरोग्याशी तडजोड होऊ नये म्हणून काही विशेष काळजी घेणे आवश्यक आहे.

निसर्गात, सशांना खाण्यासाठी खूप तंतुमय अन्न शोधण्याची सवय असते. अन्न, आणि अशा प्रकारे, दात नैसर्गिक आणि निरोगी मार्गाने खराब होतात. तथापि, पाळीव सशांच्या बाबतीत, या पाळीव प्राण्यांना दिले जाणारे पोषणाचे सर्वात मोठे स्त्रोत म्हणजे त्यांचे स्वतःचे खाद्य, जे दुर्दैवाने, त्यांच्या दातांना आवश्यक असलेली झीज होण्यासाठी पुरेसे नाही.

हे मार्ग, पाळीव प्राण्याचे दात आवश्यक आकारात ठेवण्यास मदत करण्यासाठी, शिक्षकांना पूरक असणे आवश्यक आहेभरपूर गवत किंवा गवत असलेला त्याचा आहार, जो दातांसाठी उत्तम असण्यासोबतच, पाळीव प्राण्यांच्या आतड्याच्या सुरळीत कामकाजातही मदत करू शकतो.

खेळणी आणि स्वतःच्या वस्तू देणे देखील महत्त्वाचे आहे जेणेकरून ससा इच्छेनुसार कुरतडू शकेल, त्यामुळे त्याच्या दातांना आवश्यक आणि वेदनारहित पोशाख होऊ शकतो.